☐ càgum
Etimologia: variant oriental de càgon, compost de (em), cago i en.
1. vulgarisme Renec d’enuig o frustració.
Notes: Amb pronom o sense, sovint reforçat amb un complement: (me)càgum l’ou, (me)càgum Déu, (me)càgum déna, (me)càgum tot…
Notes: Amb pronom o sense, sovint reforçat amb un complement: (me)càgum l’ou, (me)càgum Déu, (me)càgum déna, (me)càgum tot…
[6] llistat de renecs, estirabots, insults et al.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada